Ik heb mijn droomhuis al helemaal uitgetekend. Maar waar het zal komen, weten we nog niet. Wordt dat Arnhem? Enschede? Ergens ertussenin? Staat het ergens op een plek buitenaf maar niet te ver buiten een stad? In ieder geval heeft dit huis een tuin.
In mijn droomhuis komen het uitbalanceren van een aantal van mijn kernwaarden terug. Ik wil ervoor zorgen dat ik voldoende ruimte en vrijheid kan hebben maar zonder meer ruimte in te willen nemen dan nodig is.
‘Hoe wil ik me er voelen?’
Hoe kan ik zo efficiënt mogelijk omgaan met de ruimte maar ook zorgen dat het mooi is, aantrekkelijk en luxe? Die vraag stelde ik mezelf toen ik het huis ontwierp samen met mijn man en een architect.
Maar waar het écht om gaat: hoe wil ik me er voelen?
Ik kijk zo ook naar het leven in het algemeen en naar de wereld. Het gaat over: hoe voel ik me? Hoe voel jij je? Het gaat niet meer over een antwoord op de vraag: wat heb ik?
Als je me dan vraagt waar ik van droom is dat van nog meer vrijheid dan ik dat nu ervaar.
Ik zou nooit alles zomaar aan de kant schuiven voor mijn grote dromen. Dat raad ik de ondernemers met wie ik samenwerk ook niet aan. Het gaat juist om: genieten van de weg er naartoe.
Soms loop je vast met je droom. Omdat het onhaalbaar blijkt. Of omdat er iets met jou gebeurt. En wat hou je dan over als je niet hebt genoten van je weg?
Het gaat er eigenlijk niet zozeer om dat je honderd procent voor die droom leeft. Het gaat om het houden van balans. Voorbijgaan aan de kwaliteit van leven omdat je alleen maar voor je droom gaat, is zo zonde.
